İlk Gün                                            1.35 a.m – 17.01.2016 - Toronto

Üzülerek söylemeliyim ki bu yaşıma kadar yaşadığım en kötü gecenin içinde kilitli kaldım. Koca bir hayal kırıklığı ve kaybolan ümitler. Belki de hayatımın dönüm noktası olmasını beklediğim bu gece bir daha ardıma bakmaksızın kapatacağım kapıların sebebi olacak. Sen onca zaman hayal kur, her dakikasını her saniyesini planla sonra ilk gittiğin gece tam bir rezillik olsun. 9 aylık vizeyi belki uzatırım derken yarın ki ilk uçakla geri dönmek iste. 12 saatlik uçuşun ardından mide bulantısı, ishal, üşüme ve bunların neden olduğu güvensizlik. 10 kez tuvalete çıktım. Saat henüz 1 küsür a.m.  ve 8p.m de girdim yatağa hala uyuyamadım. Vücudum nasıl bitkin oysaki. Ne bir damla su ne de yemek kalmadı vücudumda.  İçimde büyük bir korku, birde serdar ortaç abimizin dediği gibi kafamda deli sorular var. Şöyle bir durumda acı çekişirken ve üstelik bunları memleketinden 6000 mil uzakta yaşarken insanın aklına serdar ortaç gelmesi, tıpta ki henüz açıklanamamış hastalıklara delalet olduğuna inanıyorum.

Telefonumda Adana da iken bozuldu zaten iphone 5s e kadar iphonelar burada çalışmıyor. Bense samsung galaxy y diye bir eski telle geldim. Oda çalışmıyor haliyle. İlk fırsatta bir tane 6s almam lazım. Telefonsuz internetsiz berbat hissediyorum kendimi. Ailemi bile arayamadım henüz.

Homestay olarak geldim buraya fakat kaldığım ev daha çok apart gibi. 5-6 kişi daha var anladığım kadarıyla. Filipinli bir teyze işletiyor burayı, ismi Gloria, kocasını ülkesinde bırakıp gelmiş iki de çocuğu var burada 20li yaşlarda. Her şey iyi hoşta kapımın önünde bir akvaryum var içine şelale kurmuşlar. Sesten uyuyamıyorum. Birde çok ağır bir yemek kokusu var. İnanılmaz kötü kokuyor. Sanırım domuz etinin kokusuyla tanıştım. Kokuyu aldığım anda direk kusasım geliyor. Elimde sürekli limon kolonyasıyla dolaşıyorum. Balici gibiyim yeminlen, koklayıp koklayıp evimi düşünüyorum. Eğer birkaç gün içerisinde bir aydınlanma gelmezse kursla konuşup paramın iadesini isteyeceğim. Sonrada tasımı tarağımı toplar dönerim memleketime. Burada ne yolumu ne de sağlığımı kaybetmek istemiyorum. Hayatta çok daha önemli şeyler varmış bugün anladım!